Silvia é unha moza de 19 anos que decidiu pasar as vacacións de
voluntaria na India xa que dende pequena sinte a necesidade de axudar
aos demais e de cambiar o mundo. Aos seus pais e ao seu noivo non lle
sentou moi ben a noticia . Elisabet, unha
excelente doutora da india recibe a Silvia e explícalle en que
consiste o seu traballo. Leo é outro español de voluntario e é
veciño de Silvia, pero non quere ser o seu amigo e por iso sempre é
borde con ela, xa que a el polas súas ideas íanlle denegar a beca e ela, como é rica, non ten problemas.
Alí coñece a Viji que lle explica onde se encontran e a quen lle
pertencen ás terras onde está construído o hospital. Perténcenlle
a Mahendra, este é un rapaz indio que quedara viúvo había cinco anos
nun accidente no lago que estaba en fronte, tamén perdera os seus tres
fillos. A elas ocorréselle ir a casa aínda que a Silvia non lle facía
moita graza, vai pola curiosidade. De repente aparece un indio e as
rapazas saen correndo menos Silvia que se queda e descobre que é
el. Estes fanse moi amigos aínda que a Silvia non lle fai moita
graza, porque é moi parecida á súa esposa morta. Silvia logra
sacalo da casa e dende entón el está namorado dela.
Silvia adora o seu traballo e faino ben aínda que sofre moito cando
unha neniña pequena morre, e Leo consólaa. Dende entón a amizade de
Leo e Silvia vai mellorando ata o punto que este queda prendido dela,
pero Silvia dáse conta de que mete de menos a Arturo e que o quere.
Un día Mahendra leva a Silvia a outra das súas casas onde
posúe un banco para axudar a poboación India, el agradécelle a
Silvia o seu esforzo e axuda por sacalo da súa casa e pídelle
un bico, pero ela negase e vaise. Antes de
volver a Barcelona Silvia fala co seu pai para reconciliarse por
marchar pero dáse conta de que, aínda que ao principio el estaba
doído pola súa marcha, ao final estivo orgulloso dela.
Uns días antes da súa marcha o criado de Mahendra chega ao hospital
e dille que el está gravemente ferido, ela séntese culpable xa que
pensa que foi súa culpa por rexeitalo pero despois dinlle que el só
esvarou, igualmente ela vaino visitar á habitación do hospital e
dálle un bico. O libro acaba cunha conversa de Leo e ela dicindo que
todo vai estar ven, e outra cos seus pais. O título “chamando ás
portas do ceo” é debido a unha famosa canción de Bob Dylan.
Este libro gustoume moito xa que me enganchou dende a primeira
páxina.
Ningún comentario:
Publicar un comentario