Pablo era un rapaz moi curioso por Patricia Taboada (3º A)

Pablo era un rapaz moi curioso. Sempre quería saber a resposta para todas as preguntas. Un día, seu avó, contoulle que no monte que había xunto á súa casa morrera un rapaz colgado. A curiosidade de Pablo foi moito maior cando seu avó lle dixo que se ías camiñando ás doce da noite polo monte e pasabas xunto da árbore onde morrera vías ao rapaz colgado. Pablo quedou moi sorprendido. Ao día seguinte, despois de pensalo moito, decidiuse e foi. Pola tarde chamou a Ramón, o seu mellor amigo. Contoulle a historia que lle dixera o seu avó o día anterior, e preguntoulle se quería ir con el. Ramón non estaba moi seguro pero díxolle que si. Saíu da casa ás dez e foi buscar a Ramón. 

Cando chegou á súa casa, saíron os dous e foron cara ao monte. Eran case as doce cando chegaron. Percorreron todo o espazo pero non atoparon nada. 

Eran xa as doce e media cando Ramón lle dixo a Pablo que era mellor marchar, xa que alí non ían atopar nada. Pablo asentiu e cando estaban dispostos a marchar, unha voz detrás deles chamounos. Estaban moi asustados, pero a curiosidade era moi grande e xiráronse. Un rapaz vestido de branco e mancado de terra non paraba de repetir os seus nomes. Intentaron correr pero non eran capaces de moverse. Pablo preguntoulle quen era e porque non se podían mover. O rapaz non contestou nin se moveu. O único que lles dixo foi que disfrutasen das últimas horas que lles quedaban de vida e desapareceu. Pablo e Ramón botaron a correr para a casa de Pablo. Estaban moi asustados e non entendían o que lles dixera o rapaz. Entre os dous decidiron esperar ao día seguinte para se tranquilizaren. Cando era pola mañá Pablo levantouse e antes de facer nada foi xunto do seu avó. Contoulle todo o que pasara a noite anterior e cando rematou o seu avó estaba branco como unha saba.

Pablo preguntoulle que lle pasaba e o avó só lle dixo que esa mesma noites el e o seu amigo morrerían. Pablo non podía crer o que lle estaba a contar o seu avó. Pediulle máis explicacións. Iso non podía ser certo. Entón o avó recuperouse un pouco e díxolle que non había solución. Pablo comezou a chorar e abrazouse a seu avó. Pero entón ao seu avó ocorréuselle que si que había unha solución, pero era moi desagradable. Díxolle que da morte non se podían escapar, pero podían pasarlla a outra persoa. Pablo non sabía que facer nin que dicir. Ao avó caeulle unha bágoa e díxolle que el morrería polo seu neto. Pablo non o podía crer. Volveu a chorar e díxolle que o quería moito e lle estaría sempre moi agradecido. E así foi, esa noite ás doce da noite atopouse ao avó de Pablo morto no monte.