Un día de Outubro unha rapaza e un
rapaz ían de camiño cara a casa. Cando se despedían , Xiana escoitou un berro
que precedía dos sumidoiros.
Pedro ti escoitaches ese berro- dixo
Xiana.
Non, e logo, ti escoitaches algo?
Si, escoitei un berro que viña dos
sumidoiros.
A ver, imos mirar.
De repente, cando quixeron abrir a
tapa do sumidoiro para mirar se había alguén, esta movíase e Pedro dixo: Imos
escondernos aí detrás.
Si, imos- dixo Xiana.
Agocháronse detrás duns matollos e
viron como da tapa do sumidoiro saía un ser sen vida que se desprazaba
rapidamente. Teña cara de demo, unhas mans con unllas de ferro, e ía vestido
cunha camiseta e uns pantalóns ensangentados, das mans goteábanlle pingas de sangue e cando este ser desapareceu
Xiana dixo:Veña Pedro, imos aí abaixo.
Non, vai ti, eu non vou, marcho para
a casa
Non, ti ves comigo- dixo Xiana.
E Xiana arrastrou a Pedro para a tapa
do sumidoiro.
Abrírona,... baixaron e comezaron a
andar e, de repente, Pedro escoitou un ruído detrás del e cando pronunciou o nome
de Xiana un ser coma o que viran antes saír de alí atrapouno, e a Xiana xa non
lle deu tempo de ver a Pedro e pensou que xa marchara.
Media hora despois, cando xa levaba
andado un anaco, escoitou uns pasos, como se a estiveran seguindo, xirouse e viu
dez seres que a rodeaban e cando quixo botar a correr, estaba rodeada e
atrapárona e matárona.
Ningún comentario:
Publicar un comentario