mércores, 9 de maio de 2018

Nogard de Marilar Aleixandre, recensión de Mario Romar Santos (2º ESO)

Esta historia trata dunha rapaciña chamada Celia, a cal un día contoulle un conto aos seu sobriños Paloma e Ricardo. A historia conta que un dragón chamado Nogard, que foi buscar unha chave para salvar o setestrelo e facer unha festa. Despois de ir durmir, uns ratiños chamaron a Celia para que os axudara, e ela foi con eles ao sótano. Alí había moitos ratos enriba dunha mesa comendo un banquete. Os ratos eran: Chop, Chip, o rato de biblioteca, Tirizó, a ratiña, Tique e Taque. Despois de comer, os ratiños dixéronlle que era o Papa-palabras quen tiña a chave do setestrelo, e tiñan que conseguila, senón non poderían facer a festa. Entón, todos zarparon a Milmontes, onde se atopaba o Papa-palabras. Cando estaban a piques de chegar, encontráronse con Nogard, un dragón que chuspía auga, era verde e non voaba. O rato de biblioteca, Nogard e Celia foron a Milmontes e falaron con Terebinto para poder pedirlle ao Papa-palabras que lles devolvese a chave do setestrelo. Cando entraron a falar co Papa-palabras, dixo que tiñan que xogar a uns xogos para poder recuperala: o primeiro consistía en poñer palabras e sumar puntos, e como o Papa-palabras era un tramposo gañou esa ronda; na seguinte o Papa-palabras escondera algo e Celia tiña que atopalo, e así foi; na seguinte proba, era Celia quen tiña que esconder algo e o Papa-palabras atopalo; por último, o Papa-palabras fixera unha poción para flotar e Celia unha para embelecer, e foi ela a gañadora.
Cando subiron, o Papa-palabras raptou a Celia, pero a xogada non lle saíu ben xa que o rato de biblioteca atárao, e deseguido atoparon a chave nun bote de fabas.
Cando recuperaron o setestrelo, fixeron a festa Maior, e Nogard bebeu un pouco zume de laranxa máxico grazas ao que puido chuspir lume.
Finalmente, Celia contoulles o final da historia de Nogard a Ricardo e a Paloma, engadindo que non se creerían quen foi a persoa que axudou a Nogard…
Gustoume porque fala de cousas fantásticas como dragóns ou monstros, e entretívome moito.
 
Mario Romar Santos (2º ESO)

Ningún comentario:

Publicar un comentario