martes, 2 de maio de 2017

Recensión Chamando ás portas do ceo de Jordi Sierra i Fabra por María Paz Varela (2º ESO)

Chamando as portas do ceo fala da India. Da india a través de Silvia.
Silvia é unha rapaza de 19 anos que estuda medicina e que levándolle a contraria aos seus pais decide ir pasar un verán como cooperante dun hospital a India. 
 Nada máis chegar deuse de conta de que nada era como en España. Na India a pobreza e a riqueza van da man, e a vida e a morte están fortemente unidas. 
Durante toda a novela pódese apreciar como vai evolucionando Silvia a vez que comprende a cultura india e se integra e relaciona cos demais cooperantes ou pacientes.
Alí coñece a dous adultos como son Elísabet e Lorenzo e cos que aprende non só como ser unha boa médica senón tamén a comprender que é o que quere e que é o que de verdade importa naqueles momentos. Alí tamén coñece a Leo e a Mahendra, dous homes que por distintas circunstancias a vida feriu. Ao primeiro a súa moza de catro anos deixouno ao enterarse de que ía ir a India e ao segundo morréronlle os seus fillos e a súa muller afogados e dende aquela non volveu a saír da súa gran casa. A ambos Silvia axuda e os dous rematan querendo a Silvia como ela tamén os quere eles, aínda que de distinta maneira.
Silvia non só os axudou a eles, senón que tamén axudou a nenas como Sahira ou Lakshmi. A primeira rematou morrendo, o que Silvia tomou con gran pena, en cambio a segunda conseguiu superar a enfermidade e vivir. Silvia terminou por adoptala, a pesar de non poder levala a España.
Ao remate do verán, a India cambiara a Silvia e Silvia cambiou a India, por iso prometeu volver o seguinte verán.


Persoalmente gustoume moito este libro xa que se ensina a vida de nenos como nós en lugares e culturas moi diferentes e ao mesmo tempo tamén se ensina a importante labor dun ou dunha cooperante en países subdesenvolvidos. Ademais é unha boa forma de aprender a entender culturas diferentes a túa propia.

Ningún comentario:

Publicar un comentario