martes, 28 de maio de 2019

Os televisores estrábicos de Ramón Vilar Landeira, recensión de Lucía Suárez (4º ESO B)


Este libro non me gustou porque non me gustan os libros de relatos, xa que prefiro novelas que narran unha historia cun principio e un fin.
Este libro trata temas diversos como poden ser as drogas, as armas e a inseguridade cidadá, porque hai un relato dun atraco. A vida cotiá das persoas dun barrio dunha cidade. Este barrio atópase preto da Coruña, chamado Grandil. Tamén trata a soidade na que viven as persoas, os seus temores polo do atraco e demais historias que acontecen ao longo do libro. Ao ter que marchar do pobo á cidade, é como che cambia a vida do punto do que deixas atrás e o que tes que volver a comezar. A tristeza dunha anciá que ten que ir para o asilo e ainda así, pensa na súa casa, o que para ela sempre será a súa casa. 
A conclusión que podemos sacar é que estes relatos tratan sobre situacións da vida real que poden pasar en calquera lugar e en calquera momento.

Ningún comentario:

Publicar un comentario