O
libro conta como Nico encontra unha postal en Bergen del e dos seus
amigos, dez anos despois de que esa fotografía se fixera cando eles
aínda estaban de viaxe. Na foto atopa ao seu mellor amigo, Xacobe, e
a súa actual moza Aroa bicándose, algo
que lle sorprende xa que non soubera nada daquela posible relación.
Ademais aquel bico tamén lle recorda a Xacobe, ao
que atoparan
morto días despois da volta de interrail. Por iso, a partir dese
suceso contacta con todos os compañeiros que realizaran a viaxe e
convócaos a unha cea onde recordarán vellos tempos e ao seu amigo.
Ao
mesmo tempo, o libro vai contando
o que pasara
había
dez anos naquela aventura por Europa. Naquela
altura
todos os rapaces cambiaron moito pero no único que coinciden é que
nunca deixaron de pensar en Xacobe e no que lle ocorreu.
Xacobe
era un rapaz moi misterioso e intelixente que sempre estaba a pensar
na vida. Este naceu nunha familia onde os pais se separaron e o pai
co que vivía non estaba moito pola casa, polo que foi coidado por
unha señora que o consentiu moito só para velo feliz. Aínda así,
Xacobe pasou a maior parte da súa vida na casa de Aroa, unha amiga
coa que compartiu a súa infancia. Mais máis tarde manterían unha
relación secreta para os seus amigos e moi rara. O rapaz padeceu
dunha enfermidade de corazón dende pequeno pola
cal necesitaba cada día unha específica dose dunha menciña. Xacobe
foi encontrado morto días máis tarde da volta en interrail.
Aroa é unha rapaza moi guapa aínda que non moi comprendida polos seus
compañeiros. Vivía nunha casa onde os pais tiñan abellas, uns
animais que sempre lle apaixonaron, algo que a levou a converterse
nunha bióloga especializada nelas. Cando era máis nova tivo unha
relación con Xacobe, a cal sempre a confundiu, xa que non entendía
o comportamento do seu amigo, mais nunca foi capaz de terminar con
ela. Despois da morte del, esta pensou que fora a culpable do
falecemento, por iso, nunca quixo falar do tema con ninguén. Anos
máis tarde da viaxe atopou
a
Nico nun aeroporto e empezaron a saír.
Nico é un rapaz moi bo, ao que dende
sempre
lle gustou Aroa, á
que
encontra
anos máis tarde da viaxe en interrail nun aeroporto. Despois
do reencontro convértense en parella. O seu mellor amigo era Xacobe,
o
que
lle
pareceu sempre
moi intelixente. Despois da súa morte sempre
pensou
que o que pasara en realidade aquel fatídico día non era o que os
médicos
dixeran.
Xacobe e a súa morte nunca deixaron de estar na súa mente.
Beatriz é a amiga máis achegada a Aroa. Decidiu dedicarse á
psicoloxía en parte pola morte de Xacobe e foi a única que soubo
algo da existencia da relación entre eles dous.
Óscar é o primo maior de Mía. É moi atrevido e festeiro e é seguidor do
Deportivo. Xa de máis grande traballa de mecánico.
Mía é unha rapaza un ano menor ca
os
demais. É moi presumida e adoita falar con termos que proveñen
doutros idiomas ou con frases pouco habituais. Só foi á
viaxe para pasar máis tempo con Xacobe, xa
que
naquel
tempo lle gustaba e lle parecía moi guapo.
Piero é un rapaz italiano que se fixo amigo dos demais o ano que estivo de
intercambio en Galicia. Despois da viaxe segue mantendo contacto con
Nico. Anos despois encárgase do restaurante de seus pais xunto á
súa
muller.
Gustoume
moito porque é un libro misterioso que ata ler o final non sabes o
que pasou con Xacobe, algo que fixo que acabara de ler antes o libro
xa que necesitaba saber o que ocorrera. Ademais encantoume como a
autora describe a cada personaxe.
Laura Torrado Pérez (2º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario