luns, 7 de maio de 2018

A cabeza da medusa de Marilar Aleixandre, recensión de Andrea Lema Cotelo (2º ESO)

Nesta historia empézase falando dos alumnos do último curso de bacharelato, que están agardando xa pola festa de disfraces do Carnaval. Pero polo de agora aínda quedan uns días, e a mañá transcorre no instituto entre clase e clase coma todos os días; na clase de galego Sofía escribe un relato un tanto especial, e este é admirado polo seu compañeiro de clase Rubén. 

Uns días despois Rubén ten a sorte de poder bailar con ela e aí comeza unha relación que é un pouco máis ca amizade. Unha vez rematada a festa Sofía e Lupe saen dela pretendendo coller un taxi, pero non hai así que Lupe para un coche pensando que será algún coñecido da escola que poida levalas á casa. Ao parar o coche resultou ser que non era ningún coñecido senón que eran dous universitarios bastante máis maiores ca elas, e parecían un pouco ebrios. Ao chegar a un atasco na estrada, un deles decide tomar un “atallo”, e tempo despois danse conta de que se perderon, baixan do coche, e alí mesmo, obrigan as rapazas a manter relacións sexuais. Pasado iso marchan no coche e déixanas alí tiradas. Sofía chama a súa nai que ven moi preocupada a por elas, levan a Lupe a súa casa, porque non puido chamar ós seus pais debido a que perdeu o teléfono móbil, ao chegar, falan de poñer unha denuncia pero o pai de Lupe non a apoia, porque pensa que van empeorar o asunto, van saír no xornal, na televisión, vaino saber todo o colexio... Pero ao final van as dúas a poñer a denuncia, e a facer un exame médico, cóntanlle todo o que pasou a un policía e describen aos agresores. 

Tras pasar as vacacións de Carnaval volven ao instituto e a noticia xa se estendeu por todo o centro. Entre os compañeiros destaca Mauricio, un rapaz que provoca e intenta ofender as vítimas culpándoas de que foron elas as responsables de que todo sucedera, di que elas provocaron ós homes levando minisaia, pero elas intentan sacarse iso da cabeza e non pensan que fora por levar a xa mencionada prenda. Por moito que intentan evadir a Mauricio e esquecer o seu problema el sempre daba coa maneira de facelas recordar. Un deses días apareceu unha pintada no baño das rapazas na que as insultaba, poñía: “Sofía e Lupe putas”. Elas puxéronse moi tristes por isto e os profesores expulsaron do colexio a Mauricio, por tres semanas. 

Finalmente a policía atopa os agresores e todo se prepara para ir a xuízo. Debido a tanta publicidade os pais de Lupe convéncena de que retire a denuncia, e o avogado defensor da familia do agresor de Sofía proponlles á familia unha oferta económica que podería resolver o futuro da educación da súa filla, estes rexéitana. E tras un tempo de que Lupe meditara sobre a súa decisión decide volver a presentar a súa correspondente denuncia. 

A min gustoume moito o libro, pareceume moi interesante, e ademais ao falar da violencia, en concreto da violencia de xénero, aprendes un pouco máis sobre iso.

Andrea Lema Cotelo (2º ESO)

Ningún comentario:

Publicar un comentario