Antía
de 15 anos vivía con súa nai que traballaba do servizo ante lumes,
nun aeródromo en Lugo. Fíxose moi amiga dun rapaz albanés chamado
Enver que facía parte do equipo aéreo de extinción e pansaban
moito tempo xuntos falando de moitas cousas, xa que Antía tiña que
acompañar moitas veces a súa nai ao aeródromo, a súa nai quería
tela controlada para que non se metera con malas compañías e non
quería deixala sola.
O
verán ía ser duro, porque chovera moito na primavera e a vexetación
medrara moito por iso, ía haber moitos incendios e o traballo ía
ser moito para Rosa, a nai de Antía que tiña moita
responsabilidade, que de non retransmitir ben as ordes podía poñer
en perigo a moita xente. Unha noite Antía non podía durmir e chea
de curiosidade achegouse a unha torre de control abandonada que había
no aeródromo; tiña medo cando entrou, porque dende a súa
habitación pareceulle ver unha sombra na torre, pero ela quería ver
o que había dentro e cando estaba xa no primeiro andén unha voz
púxolle medo; menos mal que era Enver, que algunhas noites adoitaba
durmir na torre.
Unha
mañá con moita néboa, oíron un avión que voaba moi baixo e
Romar, o encargado do aeródromo, púxose coma tolo, porque non se
podía pilotar nin de noite nin con néboa e que só un tolo podía
facer iso. Antía levaba moitos anos sen ver a seu pai, dende que ela
tiña catro e tiña moitas ganas de volver a velo, pero un día o pai
de Antía desaparecera sen dicir nada deixándoas soas. O pai de
Antía era piloto de avións e pasaba a vida voando. Antía fíxose
moi amiga de Enver e todas as noites escapaba á torre para falar con
el, mentes que a súa nai traballaba e non se daba conta de que ela
non estaba no cuarto. Había moita curiosidade no aeródromo, por
descubrir quen era o piloto do avión vermello que voaba tan
perigosamente. Antía chegou a pensar que podía ser Enver. A ela
gustáballe moito Enver e pasaban horas e horas falando, ata pensaba
que podía namorarse del, pero a súa nai non llo permitiría nunca
por ser 3 anos máis vello e por riba era albanés. Un día Enver
contoulle que en realidade era un extraterrestre e Antía estivo a
punto de crelo porque Enver contáralle moi ben a historia chea de
fantásticas aventuras, era moi soñador e algo mentireiro polo que
Antía o pasaba moi ben con el. Un día Antía pediulle a Enver que
lle ensinara a pilotar, porque ela quería ser piloto como o seu pai.
Había uns días que o avión vermello estaba provocando lumes por
toda a bisbarra, a xente do aeródromo e do aeroclub estaba moi
preocupados porque o piloto voaba moi perigosamente bautizárono o
Piloto Vermello.
Antía
pecaba de inocente e non facía mais que pensar en Enver e nas
historias que lle contaba de extraterrestres e moitas veces dubidaba
de que fora verdade, pero estaba tan fascinada con el que lle cría
todo e ata chegou a pensar que era un vampiro. Antía quería
convencer a Enver de que a ensinara a pilotar, ameazando de contarlle
ao xefe Romar que durmía na torre. Antía soñaba que se aprendía a
pilotar podería encontrar ao seu pai. A rapaza pasaba tamén moitas
horas no restaurante do aeródromo conversando con Paco, o camareiro
que era algo chismoso, que quería saber do misterioso Piloto
Vermello. Romar, o encargado do aeródromo no intento de pillar o
piloto vermello destruíu unha avioneta, que roubara, e levaba moitos
dias ingresado no hospital. Antía tamén sospeitara que a súa nai e
Romar tiñan unha relación. Enver ensinoulle a pilotar, facían
escapadas clandestinas, escapaban de noite. Unha vez voaron ata
Ribadeo, e alí foron a un PUB. Enver emborrachouse ata perder o
sentido, no PUB había un home misterioso que acabou sendo o pai de
Antía, o encontro co seu pai non foi o que Antía se esperaba; foi
moi frío, e ela estaba moi decepcionada porque o pai contoulle unha
versión moi diferente á que lle contara a nai.
O
Piloto Vermello estaba a dar moitos problemas, cada vez provocaba
máis lumes e a súa nai estaba moi preocupada. Antía pouco a pouco
foise namorando de Enver, pero dáballe medo dicirllo. Enver
contáralle historias de extraterrestres e que el era un deles que
viñera á terra cunha misión moi especial. Ela case lle cría todo
o que el lle contaba. O seu pai despois de encontro mandoulle un
regalo, ela chamouno por teléfono e quedou moi desgustada, deuse
conta de que seu pai non a quería.
Un
día a nai de Antía encontrou o avión na habitación e preocupouse
de que o seu pai estivera rondando por aí outra vez, e contoulle a
Antía que non quería que volvera porque cando vivía con elas o pai
emborrachábase e bouráballe e ata o botaran do traballo por
borracho. Un día, moi preocupada, a nai de Antía díxolle que
colleran ao incendiario que era o seu pai, estaba moi nerviosa.
Contoulle que o seu pai estivera no cárcere, por un accidente en que
morrera un fotógrafo, por ir borracho. Antía visitou o seu pai no
cárcere porque quería saber porque facía esas cousas o pai
confesou que era el o Piloto Vermello e botoulle toda a culpa a Enver
que fora el o que o buscara e o convencera. Antía estaba moi
confundida e o pai contáballe unha cousa e a nai outra; tamén
quería preguntarlle a Enver se era verdade o que lle contara o pai e
foi a velo, deixoulle unha mensaxe de que tivera que marchar para o
seu planeta dicíndolle que a quería. Un día na cafeteira apareceu
na televisión, en realidade Enver escapara e levaba con el a
avioneta, en realidade Enver era o culpable de todo só porque quería
vingarse de Romar porque este o trataba mal e na súa vinganza no se
preocupou de facerlle dano a Antía e a súa nai.
O
libro gustoume moito polos temas serios que trata.
Alejandro Otero Gabín (2º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario