O
libro trata sobre unha nena chamada Sara, que vai de vacacións a
casa da súa avoa Laura, que morrera había pouco tempo, e Sara vai
para o cuarto do seu tío Moncho. Nesta habitación Sara xamais
entrara porque a súa avoa non quería que tocase nada do que había alí. Pola noite, cando Sara ía durmir, sentía que
na súa habitación había alguén escondido e que a estaban
observando.
Van
pasando os días, ata que unha noite na que sente a presenza
fantasmal, vai mirar se hai alguén agochado no armario e descobre un
dobre fondo que ten onde hai unha carpeta con cartas que
recibiu o tío Moncho da súa moza Sara; e tamén un diario que
atopa no que o seu tío conta o que lle ocorre na prisión na Illa de San Simón, nun
campo de refuxiados, onde tamén había un cemiterio.
Unha
vez lidas estas cartas, Sara avisa a súa nai, e posteriormente, van
á illa de San Simón onde está o famoso cemiterio. Cando chegaron, non sabían que ían atopar. A rapaza comezou escavando no chan e non
tivo sorte, pero despois, mirou nun muro que tiña, e, agochado nun
buraco entre dúas pedras, atopou unha caixa onde estaba escondido un
anel de ouro que poñía o seu nome "Sara" e que pertencera á moza do seu tío carpinteiro que lía poesía.
Gustoume
moito, porque narra os acontecementos da memoria de tantos soños que tiña a parella antes da guerra e tamén o que sufriron pola distancia. Eu
penso que a
historia é
recomendable. E
para a nosa idade, xa que o vocabulario non é difícil de
comprender. Pareceume un bo libro, porque nos amosa moitas cousas,
entre elas, como
estaba
de mal España e Galicia na época da Guerra
Civil.
Nerea Regueira Fuentes (2º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario