luns, 20 de marzo de 2017

Memorias de Viriato por Brais Martínez (2º ESO)


Viriato, é unha xabaril que conta as súas memorias dende que a abandonaron. Antes tiña dono, un home de mans grandes, pero un día abandonouna no barranco do Curbeiro.
Despois de pasar varios días intentando asumilo e sen estar en contacto con ninguén, coñeceu a tres da súa especie. Un macho e duas femias.
Ao día seguinte, xa só quedaba ela máis as femias xa que o macho quedara amarrado nun cacharro con pinchos mentres lle roubaban a un campesiño, e non o axudaron porque lles disparaba. Dende aquela non o volveron ver.
Elas, viaxaban dun lugar a outro para sobrevivir e contaban historias sobre os lugares que visitaban. Un día encontráronse a nai, e ela, xa coñecía a Viriato de ler as súas memorias.
Outro día, mentres durmían ardeu o monte e só Viri e unha conseguiron sobrevivir.
Aínda así, o peor era acaza. Durante o período de caza, escapaban de cans e de cazadores por montes, ríos...
Un día de disparos, perdeu a a Penca, e dicir, a outra xabaril. E mentres a buscaba coñeceu a unha cervo chamada Vanesa. Pasaron varios días xuntas ata que Viri marchou en busca da Penca. Ao día seguinte volveu visitar a Vanesa, pero fora esnaquizada por uns cans de caza.
Atopou a Penca no lugar onde a abandonaran a ela. Pasaron alí uns día e Viri viu ao home das mans grandes. Estivo enfadada ata que o oíu dicir que estaba colaborando para protexer os xabarís.
Unha noite mentres paseaba, un macho obrigouna a ir co el, pero salvouna o Pillo, outro macho do que se namorou. Pasaron xuntos uns cantos días e de súpeto, el desapareceu dicindo que non a quería mais.
Cando volveu a ver a Penca, xa tiña barriga. Resulta que estaba embarazada, pero non do Pillo, que a deixara marcada e toleara cos machos. Tivo dous machos e dúas femias. Pero un dos machos morreu caendo por un acantilado mentres escapaban duns cans de caza,
Despois, no tempo de caza matáronlle a outros dous. Colleu forzas e volveu a casa. Polo camiño, viu a Penca, co Pillo. O Pillo deixáraa pola súa amiga. Desanimada volveu a casa da Maruxa, unha veciña que a acolleu, e alí acabou, no cortello.

Ningún comentario:

Publicar un comentario