Unha noite de festa dez rapaces de menos de
dez anos estaban a xogar ás agachadas. Ás doce e media da noite nunha desas partidas
non atopaban a Roberto, e todos se puxeron a buscalo. Ao atopalo, xunto a unha
árbore, comprobaron que estaba moi nervioso e levárono a xunto da súa nai, cando
se tranquilizou contou que se escondera detrás do vello pozo e empezou a oírse
unha voz que dicía:
-
O que
este aí que se prepare para morrer, O que este aí que se prepare para morrer, O
que este aí que se prepare para morrer …
-
E logo,
non viches os carteis?-preguntoulle súa avoa.
-
Si,
pero non fixen caso.
-
Condenáchesnos a todos, rapaz!
-
Mamá,
non lle digas esas cousas ao neno.
-
É a
verdade. Ou, non te acordas da historia que che contaba de pequena?
-
A do
vello o que ninguén quería na vila e como roubaba tirárono ao pozo.
-
Pois
iso, é a maldición do pozo; se alguén se acerca a máis de dous metros, o vello
sae do pozo e non volve a el ata pasados cen anos, e acaba con todos os que
viven na vila na que se atopa o pozo.
De repente, apareceu un home cheo de
farrapos vellos cheos de sangue pedindo esmola.
-
O
vello!- berrou a avoa.
-
Vou
acabar con todos vós!- dixo o vello.
E de súpeto, deu unha patada no chan
e de alí saíu unha onda que lanzou a
xente ao ceo, o camión da orquestra e todo o que alí se atopaba excepto
o pozo. Ao caer a xente comezou a comelos a todos. A cada persoa que comía,
íalle aparecendo novos poderes sobrenaturais.
Esta historia está datada do 20 de Maio do
1915. Cada cen anos o pozo cambia de vila.
Ningún comentario:
Publicar un comentario