martes, 12 de xuño de 2012

Tristes armas de Marina Mayoral

Todo empezou un dia de outono,Harmonia e rosa saliron dun orfanato para coller un barco pa marchar a Rusia.Por que aquí estaban en peligro pola Guerra Civil.Cando cegaron ao porto despedironse de seu pai(Miguel),pero todo o contrario da sua nai,que non se pudieron despedir dela por que chegara tarde.A viaxe foi moi longa e dura.Dentro do barco Harmonia fixouse nun rapaz que era o unico que non choraba,que se chamaba León.Cando chegaron ao seu destino,Leningrado,tiñan de todo,unha casa,unha escola,unha cuidadora(Maria del Mar),etc…
Na escola tiñan que escribirlles unha carta aos pais,e Harmonía e Rosa escribiulles contandolle todo o que estaban a sufrir.Esta carta non lle chegou a seus pais,debido polos problemas que había na frontera. Miguel morreu varios anos despois,na guerra do Ebro. Entón Carmiña decidiú abandonar o seu país e marchar a Francia,pero non taba ben e decidiú marchar a Argentina.Onde se casoú cun home de negocios,pero nunca deixou de amar a Miguel.Rosa converteuse nunha gran bailarina e entrou na academia mais importante de Rusia.A poucos anos,León e Harmonía casárones.Cando acabou a 2 Guerra Mundial,voltaron todos a España,onde foron vivir a Galicia.Harmonía,Leon,Rosa e os seus respectivos fillos.Un día chegoulles unha carta,era a carta que lle enviara Rosa e Harmonía a seus pais.

Eu creo que este libro está moi ben escrito e o tema está moi ben buscado, xa que reflicte á perfección o sufrimiento que causa a Guerra. O que non me gustou moito foi que pasaran tantos anos de golpe,xa que te desconcentras un pouco con tantos cambios. É un libro moi bo e triste. A min sinceramente gustoume moito e é un dos libros que máis me gustou da miña vida!!!
Samuel Carballo (4º ESO)

Ningún comentario:

Publicar un comentario