Reflexión sobre o texto de Manuel Núñez Singala, Sarai Pose Fariña (2º ESO)

A miña opinión sobre este texto é que ten como fin, que nós mesmos como galegos nos
vexamos retratados nel, xa que, segundo ía lendo o texto e analizando o que estaba a ler,
eu mesma víame reflectida nel. Moitas das accións e reaccións descritas na lectura
suceden continuamente ó meu arredor e eu teño ese mesmo comportamento que nomea.
Por outro lado, opino que todas estas expresións, accións, reaccións, etc. que temos os
galegos é unha cuestión xeracional, que vai pasando de xeración en xeración,
transmitíndose de pais a fillos e así sucesivamente. Non creo que sexa algo do carácter
galego pois cada persoa ten o seu propio.
Pola contra non estou de acordo co aspecto negativo que mostra o texto sobre o carácter
galego, penso que si é verdade que lle poñemos un “pero” a todo, pero non é verdade
que desprecemos a nosa terra, o noso patrimonio, a nosa lingua, etc. Non todos somos
iguais e aínda que actuamos dun xeito semellante cada un ten o seu propio pensamento.
A viñeta de Castelao ven a reflectir claramente o que di o texto. Nela exprésase a
maneira de actuar dos galegos, a súa forma de ser. Quere dicirnos que non lle vexamos
o lado negativo a todo que con traballo todo se pode mellorar.