Segundo a miña opinión a muller debe ser aceptada en todos os ámbitos como calquera outra persoa. ¿Por que unha muller non ten os dereitos que teñen os homes? Unha muller non é menos persoa por traballar de mecánica, por non dedicarse só a ama de casa e menos por non vestirse como supostamente ten que vestir unha muller para que así se acepte, é dicir, de cor rosa, saia e vestido. Un home ten dereito a facer o traballo da casa como calquera muller e a muller ten dereito a compartir os traballos que se dín que son para homes. Toda muller pode ser capaz de facer o que un home chega a facer, porque non por ser un home sabes facer máis nin mellor as cousas.
Na imaxe da muller na publicidade unha das discriminacións máis evidentes á que están sometidas é sen dúbida á escravitude da imaxe. As mulleres deben permanecer mozas, delgadísimas, etc. Para anunciar un mesmo produto non se tratan as imaxes da muller como as dos homes. E iso comeza no deseño dos xoguetes e dos anuncios publicitarios entre outros, para vender o produto.
As nenas e os nenos foron separados en mundos paralelos pola sociedade, é dicir, separados por unhas medidas, un peso, etc. Ás nenas representábaas a cor rosa e aos nenos a cor azul nos xoguetes. ¿Por que? Todo neno ou nena pode compartir todo tipo de xoguetes sen separalos por xéneros nin cores.
As mulleres represéntanse ante a sociedade como obxectos estereotipados, diferenciándose o tratamento da súa imaxe da dos varóns.
Os homes representábanse habitualmente ligados á ciencia e á empresa, posuidores dos bens iconográficos do noso tempo tales como coches espectaculares, mansións inmensas, etc; as mulleres acostúmanse representar unidas á maternidade, á cociña, etc.
Se nalgunha ocasión aparece unha muller traballando preséntase adoptando unha vestimenta ou actitudes que se asocian co ´´masculino´´.Hai 40 anos,para a muller traballar fóra da casa considerábase incorrecto.
Xa desde o nacemento diferéncianse as actitudes, as formas de recibir ao neno ou nena, incluso se deseñan cueiros diferentes, mostrando aos nenos como activos, fortes, emprendedores, guerreiros, e as nenas como bonecas de fráxil porcelana vestidas de rosa e necesitadas de protección.
´´Es un corpo, o demais non importa´´. Non se trata nunha publicidade de plasmar unha persoa feminina os seus ´´desexos´´ reais. Só importa o seu corpo, ese corpo de muller melancólico, insinuante, cariñoso ou seductor. Ese corpo que serve moitas veces como reclamo dalgún tipo de produto.
Canto máis erótica sexa a zona elixida mellor, máis vendible será o obxecto. Un respingón traseiro xuvenil para anunciar tabaco, unha muller a medio vestir para publicitar un video, outra tomando o sol nunha praia para anunciar unha cervexa.
¿Somos a súa bebida, o seu tabaco, o seu mellor licor que entra suave?
¿Ou somos outra cousa?
Segundo o que vemos na publicidade, os homes e as mulleres desexan cousas distintas e tamén esperan, eles de elas e elas de eles, cousas moi diferentes. Os homes atléticos e triunfadores case sempre, tal vez teñan unha familia, pero non deixan de soñar con emocións, e fermosas mulleres que se renden ao seu atractivo só polo tempo que dure o seu desexo. As mulleres, bonitas e doces sempre, desexan familia, fogar e un amor que non supoña ante un atractivo alleo ou ante o decaer do propio.
Ningún comentario:
Publicar un comentario