David é un neno de oito anos, e Branca é a súa moza, ten nove anos. Eles son detectives especialistas en misterios, e queren descubrir o misterio do cemiterio vello.
O cemiterio vello está abandonado e xa non ten mortos, agora está cheo de silvas e árbores. Máis dende hai algún tempo, óense voces pero non se ve a ninguén.
Todo comezou despois dunha tormenta. O señor Indalecio que está traumatizado, dilles que poden ser as deusas, pero eles teñen moitas hipóteses. Así que un día David e Branca foron ao cemiterio, e oíron tocar un tambor. Entraron por riba dun valo, e camiñaron de vagar, ata que Branca caeu na lama, logo asustounos a súa gata Lúa, e despois descubriron que os tambores eran gotas de auga que caían nunha lata.
Unha noite David ten un pesadelo no que a súa gata Lúa morre, e a súa nai ten que calmalo.
Un día veu o seu mal amigo Pedro, que ás veces quedaba na súa casa, e foron os dous ao cemiterio, alí encontraron unha ovella morta chea de moscas gordas.
Noutra visita, David e Branca, descubriron que as voces saían de xunta unha árbore, e pensaron que era mellor levar unha gravadora para ter probas, e máis pantalóns longos porque os picaran as estrugas. Cando xa saían, chegou o señor Indalecio e arrimouse ao valo, eles faláronlle, pero como estaba moi escuro, pensou que eran as deusas do cemiterio e marchou moi asustado.
Outro día, David e Branca preparáronse para descubrir á fin, o misterio do cemiterio vello, a pesar de que chovía a mares e de todos os lados. Levaban unha lanterna, un pau para as silvas e a gravadora, que David lle collera a seu irmán, tamén levaban chándal e o anorak. Branca levaba un bote de matar bechos noxentos, e David un cordel moi duro.
Polo camiño encontráronse cun espírito e seguírono, cando se decataron de que non ía cara ao cemiterio deron volta.
Ao chegar ao cemiterio entroulles o medo, pero oíron outra vez as voces e buscaron o sitio de onde proviñan, mentres camiñaban encontraron unha cabeza con pelo, e aínda colleron máis medo.
Voltaron escoitar as voces e quixeron gravalas, pero caeulles a gravadora e quedaron sen probas.
As voces seguiron oíndose, e eles seguiron buscando, de súpeto, Branca pegou un berro e desapareceu nun burato. David tiña tanto medo que non sabía que facer, entón Branca berroulle dende dentro do burato para que baixara. David atou o cordel a unha árbore antes de baixar.
No burato había un túnel moi longo, onde fedía moito. Como chovía moito, a auga entraba no túnel,e decidiron que tiñan que descubrir o misterio antes de que se asolagase todo.
Comezaron a camiñar e as voces oíanse cada vez máis preto, pero no medio daquel ruído escoitaron coma se alguén os chamase.
Polo camiño perderan o bote de matar bechos, o pau, e deixáralles de funcionar a lanterna. Pensaron que xa non ían saír de alí, pero dun burato que había no teito, apareceu unha luz, e oíuse unha voz moi preto, tamén se oía a tele e música, e cheiraba a café.
Meteron a cabeza polo burato e descubriron o misterio, aquilo era un bar. Nese intre apareceu polo burato Tor, o can do señor Indalecio, e detrás o pai de David, que viña na súa busca.
Gustoume bastante, porque me resultaron moi divertidas as aventuras dos dous nenos.
Diego Moreira Souto (2º B)
Ningún comentario:
Publicar un comentario